Navigatio

"Tanrı'nın yarattığı ilk şey 
yolculuktur. 
Bunu şüphe takip eder
ve nostalji..."
To Vlemma Tou Odyssea

İstanbul'da hatmi zamanıydı.

bir ormanda

en eski ve en sessiz ağaçları

arar gibi bir hâlim vardı.

biraz aksaktım

yabani ve huysuz

can rengini görünce diner

anlayış renginde uyurdum. 

mavisinde kaybolasıya

ne kadar uzun bakardım ufuklara

ve ne kadar ağlardım notaların üzerine

sesleri suda boğulasıya,

biliyor muydun?

bu aralar hep bir adada

yıkık sütunların, harap mihrapların

ve vahşi bezuarların peşi sıra
dimağımda deniz tadıyla

benzeyeni ona

anımsatanı bana
ilk bakışı ve son hatırayı
üç bobin ömürde saklı manzarayı

aramak uğruna

dağ bayır dolandığımı

anlıyor muydun?

yok dostum

burada, bu arada

hiçbir sipariş düşünce

hiçbir aşırma akide

hiçbir kitsch peçe

kıyasıya ölmekten
- doyasıya yaşamaktan

başka şey yok burada

dayanabilene...  

ve doğrusu dostum

sevda uzak, hakikat hayal

tanrılarını kıran kırana
mızrak mızrağa, ateş ateşe
Hû sesi gelesiye,

öldürmeyene...

izliyor muydun
akşamın pembe ruhuyla denize çöküyordum
ve adada zamanı gemilerle ölçüyordum.
gelen gemiler, giden gemiler
dinleyeceğini dinlemiş
anlatacağını anlatmış
mutlu bir coğrafyada seyrüsefer
kahramanı, destanı, şiiri
anlatıcısı, bestecisi, mistiği
olan her yer gibi
sessiz ve düşünceli gemiler...

Balkanların sahi Odysseus'u varken
Hani Ortadoğu'yu diriltecek cengâverler?
Homer'i, Theo'su, Eleni'si, Nikos'u
Peki nerede Ortadoğulu naif meşrepler,
bitimsiz dramını anlatacak hür sesler?

ve gemi gidiyordu

antik sarı

çağdaş mavi

görüyor muydun?

bir zeytinin altında uyumuştun,

üzerine Akdeniz saçılmıştı

saçlarında kuş kokusu

bağrında iman korkusu 

üzümler de yeni kamaşmıştı. 

orman duruyordu 

en eski ve en sessiz ağaçlarıyla

beni çocuk gibi oyalıyordu

ve gemi gidiyordu,
doğrusu dostum

inan ya da inanma

tüm yolcularının

içinde olması gerekiyordu. 

[Fotoğraf @Girit, Myrtia]