8 Aralık 2015 Salı

De Profundis*


hani sana da olur mu, insan?
lâciverd gölgeli sulara daldığında
bağrında bir yığılma, aman aman

taş çiğneyip kaya ısırmaktan
cife koklayıp zift tatmaktan
böğründe bir yarılma, aman aman

oysa bize öğretilen dünyadan:
yaşadığın ancak kendi yansıman.
nasıl acip iş, ne de yaman
ona tutulmak, ona vurulmak
onda sevecek zübdeyi bulmak
ve bulduğunda boğulmak için
bir, Narkissos kadar güzel
iki, ırmak kadar berrak olman

ya da uzakta
karlı taç dorukları
güneşte parıldayan
bir dağ gibi durulman

ya da ufukta
yavruağzı bir zamanı
çırpınarak yaşayan
bir ada gibi kopuşman

de profundis gelen
kesif leş kokusuna
yoksa aman aman
kanlı canlı dayanaman

*De Profundis: Derinliklerden
[Fotoğraf @Köyceğiz, 2010]

Qualia

ölüversen öyle zahmetsiz bebek gibi, çocuk gibi memeden yeni kesilmiş adın okunan yüzünde tamam bir gülümseme boran fırtınan dinmiş  ateşin ...