Janus

"Yapıtını onların gözüyle görürken
onun için öylesine önemli olan şeyin
bir anda anlamını yitirmesi
çok tuhaftı." 
Tolstoy, Anna Karenina

Ocak, Janus, canım, 

gene ne güzel sildin süpürdün

ruhları buradan aldın oraya götürdün

yaprakları toprağa

sanrıları havaya gömdün. 

gene ne güzel

yanması gelenleri yandırdın

ölmesi gelenleri öldürdün
geçmişi geleceğe döndürdün

yakaladın da mânâyı saçlarından

ve cam dudaklarından öptün bir ân

gene ne güzel
heybet, hiddet, kan
doymadan, durulmadan
tırmandın, yürüdün, yüzdün

dibinde Ay bulunan 

bir kuyuya atladın da

vurdun aşkın kıyısına
yalçın dağlardan

hırçın ırmaklardan,
şaşkın ve üzgün

ve sevdiğine karşı

elinde kılıç ve sancı
ve sevdiğine karşı
elinde yokluğun acısı

onları da salınca
kalan birkaç damla gözyaşı

ve sadece gözyaşlarından

bir kendilik yaratısı

Ocak, Janus, canım,
gene ne güzel
tüttün, dürdün, düşündün.

[Fotoğraf @Palermo, 2015]