yalnız adam yok
kendiyle olan adam var.
yalnızlıkta yalnızlık yok
yalnızlık ancak başkalarıyla,
başkasından boşalana
ilelebet baş başalık var.
arz titriyor tir tir
arzu hırçın bir nehir
gece geceliğini giyince
dağlardan çağlayıp fışkırıp
yuvarlanıp yuvarlaşıp
perdah perdah cilalanıp
hop diye giriyor koynuna bedir!
ay diyorum, on dördü olmuş
14 numaralı ay ışığı sonatı
ay hastalarının biricik tınısı
koynumdan doğuyor ufaktan
doğuyor, yükseliyor ufuktan
duygular çırpınıyor anbean
olmak için ateşten bir şiir!
gece geceliğini giyince
arzu hırçın bir nehir
arzı titretiyor tir tir
ifrat ya da tefrit
ikisi de aynı ifrit
ifritin tek bildiğiyse
sade suya tirit!
arzımın magmasından yükselen alevleri
göz dağlarımdan doğan buzdan sularla
yuğup yakmaya gelen ey ateşten şiir!
atla arzunun kayığına da ak arzdan arşa
ak arştan aşka, ak aşktan nefesi yanmışlara
ak kalbine sevda mührü vurulmuşlara
ak içimdeki ağu ballar balına varasıya
daldırıp hokkanı ballar balına
oku bana ezel ebed ne yazdınsa!
ne yazdımsa aşkımdan yazdım
yazdıkça üstadımı andırdım
her şeyi ama her şeyi ben
kuş gibi onun ağzından aldım.
ve ancak büyüyüp o olunca
ondan bahsetmeyi bıraktım.
ne yazdımsa aşkımdan yazdım
yazdıkça aşk topun yuvarladım
Sisifos'un yokuşundan yukarı
Lethe'nin ırmağından aşağı
çığ oldum büyüdükçe büyüdüm
çiğ oldum ufaldıkça ufaldım.
kürre kürre toplandım
zerre zerre dağıldım
sonunda hiç kalmadım
ah, sonunda hiç kaldım!
hiçin içinde, içim dışımda
tüm bu tantanadan ardımda
yorttuğum yolların tozunda
sadece bir sevgi izi bıraktım.
[Fotoğraf @İstanbul, Leylek Göçü, Mart 2020]
