Ayinesi Aşktır Kişinin

"Tevhide tapşır özünü

Kimseye açma râzını"

Niyâzî-i Mısrî

ne beni anlayabildim 

ne seni bilebildim
ne emrin tutabildim 

ne yasağa uyabildim
sıkıldım bu debdebeden

usandım benden ve senden
amma ne bir yere kaçabildim
ne bir yerde saklanabildim

ne adım atabildim 

ne adın diyebildim

ne kapında durabildim 

ne kapından ayrılabildim
emanet edip tembihlediğini

ne sana teslim edebildim
ne kendime saklayabildim

ne hakkın verebildim 

ne hakkından gelebildim

ne râzın tutabildim 

ne çatlayıp ölebildim

ne sabır bildim ne şükür

ah, bu ağuyu bala dönüştür!
ve oğul balını cana bölüştür!

lütfen çalakepçe seviştir

gayrı sevildiğime eriştir

tapşır adın son dörtlüğüme

hepten şiirime kendini yerleştir! 

bulamıyorum göremiyorum

ne vakitte ne şiirde ne düşte!

varın yoğunu kaldırmış valse

süratinden bakamıyorum

şiddetinden anlayamıyorum

anlayamadıklarımdan

Ay'a duble yol yapıyorum da

Ay'dan gönlüme bir çakıl taşı

dahi getiremiyorum. 

--o bücür çakıl kuşunun adına

deniz düdükçünü demişsin a

kabul, her işin ayrı karizma--

ne vakitte ne şiirde ne düşte

seni, 1442'nin apokaliptik Eylülünde

Akdeniz'in atlas çarşafına sarıp içtim

Torosları kıvırıp katladım zıvana diye

ateşledim Chimera'nın yanık nefesiyle

kraterinde yıldızlar yanıp söndü böyle

çok güzel oldun imanıma

çok yakıştın elime ve dimağıma

Chimera söneyazdı sana bakmaktan

Toroslar parçalandı bağırlarından

fayrap ettim ateşi, boğuldu duman

okkalı bir fırt alır almaz esrarından

yıkıldı yokluktan yaptığın bu orman!

biliyorsun hepsini bıraktım

kadim bir ateşbaz vakarıyla

senin gizli tarihine karıştım

ne vakitte ne şiirde ne düşte

ne varlık kaldı ne yokluk

benlikten tek bir harf sade

uzaktan mertek

yakından köstek

dosdoğru bir kılıç kesiği

gökte, denizde ve yürekte!

ne vakitte ne şiirde ne düşte

bulamazsın göremezsin

böyle al sırlı bir ayine! 

[Fotoğraf @Çıralı, Eylül 2020]