Kapetan

bazan şiir kaçar,
ben kovalarım...
ağlar saçılır,
dip balıkları kızışır,
haşin yüzeni
ben tutarım...

hava sert yaptığında,
yâr ters yaptığında,
amansız nisan
yılan gibi gömleğini
hurdahaş yırttığında,
ben bir zeytin altında
oturup
seni ararım...

bulunca,
Buridan'ın eşeğini,
Buridan'ın köprüsüne yollarım.

Garip

harbi garipler,
aşkı bilmeyenler arasındaki
aşkı bilenlermiş.
hakiki tuhaflar,
hakikatin peşindeki
gizli hafiyelermiş.

bir garip,
hayalle, mecazla, oyunla
kimi zaman sapıtmış,
bazan şapşaşırmış,
çoğu tuzağa takılmış,
ekseri körle yatmış,
arada yoldan çıkmış da,
yola hasretten bizar,
ayaklarını azarlamış.

garip bir gece
aklın ayaklarına uyanıp,
gönlün kandilini yakmış.
kederin tabiatına ayılıp,
kaderini yanına almış.

böylemiş gariplerin kaderi
sonunda güneş olup,
Ay'a bakmakmış...