Kaf

toprağına lale ektim
papirüs ve agava ektim
kayısı ve mimoza ektim
gül ve yasemin ekmeğe niyetlenip
sevgi ve merhamet ektim,
esrar ve yıldız biçtim.
derken geciktim
limanda seni ektim.
yetiştim, ar biçtim
günah ektim azap biçtim
sevap ektim neşe biçtim

denizine gemi ektim
balık ve meke ektim
zefir ve poyraz ektim
zorba ve dobra ektim
ufuk ve ışık ekerken esridim,
şiir biçtim, sevda giyindim.
yiğit biledim, kılıç kesildim.
yelkeni fora ettim,
kalbime kanat ektim.

Arşına aşk ektim
secde ve niyaz ektim
dua ve ihtizaz ekeyim derken
kibir ve riya ekmişim,
fark edince acıdım ekşidim.
buruk ektim, kırık biçtim
kuru içtim, koruk yedim
keder çektim, gam ittim
ah ekince af biçtim.
aftan bir kaftan diktim
kanatlarıma hüma işledim,
garip kaf'a benzedim.

[Fotoğraf @Heybeliada
"Tohum ek, vermezse toprak utansın" Necip Fazıl]

Seyir

kocakarı soğukları da geçti.
kocalarla karılar tatile gitti.
sülünler ve dudular
şahinler ve çaylaklar
porsuklar ve sansarlar
bostana misafirliğe geldi.
bağrımda bahar rüzgârı esti.
bahtımda yâr fırtınası belirdi.
kalbimden bir gemi kalkıp
bülbülün öttüğü yere seyretti.

peki o yaman gemideki tayfa,
deniz patlarken
yelkenleri suya indirdi mi?
o mübarek tayfa,
o mutlak bilinmesi gerekeni bildi mi?
o mert kaptana pürdikkat kesildi mi?
dürbünüyle Ay'ı tutulurken izledi mi?
Avcı'nın Akyıldız'la muhabbetini dinledi mi?
bin parsek ötedeki o yakışıklı ışığı
bir şimdi anında galonla içti mi?

o can tayfa, o parlak yâri seyretti mi?
gâh ufuğu kaplayan kanadını
gâh Ay'ı sarsan bakışını
gâh denizi bürüyen kelamını
gâh semayı kavrayan Miracını
kulağıyla işitip kalbiyle belledi mi?
ünleyip semi'na ve ata'na diye,
dosdoğru o vakur secdeye erdi mi?
zaten maazallah ermeyeydi
o gökçe kaptan, o mahzun gemiyi
bülbülün öldüğü yere gömmez miydi?

oysa o şen bülbülün öttüğü yer değil miydi
o kalpten kalkan geminin yegâne mahreği...

[Fotoğraf @Dali Theatre-Museum, Figueres]