Hayâ

bazan bir incir çekirdeğine
bir istiridye içine
bir ceviz kabuğuna
bir deniz kuytusuna
girmek, çekilmek
saklanmak, gizlenmek.
bazan utançtan
yerin yedi kat dibine girmek.
bazan hayâdan
göğü dokuz kanat katetmek.
hayâ varınca yuvaya
pür dikkat kesilmek
serapa hicapla örtünmek.
bazanı kesip hepi fora etmek.
kim bilir ne büyük lütuf:
arzı azledip arşı fethetmek.
ululuğun aziz gönlünde
mümtaz bir yer edinmek.

hayalin zamanlanmayan yükleminde,
hakikatin kipiyle çekilmiş nesnesinde,
hayânın pek ipiyle hür özneye erişmek.

aralık'tan kış girince
zefirin gülü boynunu bükmek,
zikirin bülbülü sesini üşütmek.
zemherinin kızı uzamda dikilince
ben var nazmın nârını har etmek!
ben var kelâmın sopasını ver etmek!
ben var hasmın boğazını vur etmek!
tüneyip Ayaspaşa'nın şiir köşesine,
ben var yaka yandıra yaz etmek,
ben var yana yakıla niyaz etmek.

günlerden cuma, hâllerden dua
vah insanoğlunda nerede hayâ?
ah nerede o lirik havsala?
koymaz mı tozup savuran fırtına
varlığın ağırlığında yaşayana?
vurmaz mı kasıp kavuran gerilla
yokluğunu sırtında taşıyana?
dokunmaz mı halis fıtrata
sayrılığın ılık suları adayı bastığında?
silkinip yola koyulunur mu
dekolte adımlar ve ahmak pabuçlarla?
nasıl kurtulunur ki dünyadan
dünya başına yıkıldığında?

ey insanım!
ben insanım.
ve biliyorum ki insan hasta.
hasta ve boyuna hüsranda.
ancak inanıp doğru olanlar müstesna.
işte onlar daimi afiyette her cihanda.
öyleyse kimse uğramaya kalkmasın
güzelin münezzeh dergâhına,
parçalanmamış leş putlarıyla.

ey İhsanım,
unuttuğumuzda bağışla.
hatırlattığında unutturma.
noolur lütfen allasen alenen
dışarıda pot, içeride put bırakma.

["...Bilesiniz ki kalpler, ancak Allah'ı anmakla huzur bulur." Rad, 28.
"Ulu Allah'tan hayâ edin. Allah'tan hayâ eden kötü düşünceden uzak durur, midesine girenleri kontrol eder, ölümü hatırlar." S.a.v.]