Anısına...
var mısın?
varım.
nesine?
anısına.
deniz sonsuza akıyor
yelken de, müzik de
beşer tökezliyor, düşüyor
insan doğruluyor, kalkıyor
yok gücüyle
küreklere asılıyor.
nesine?
anısına.
uyaranların ve uyutanların
işlemediği o zırhlı an çattığında,
uyanmaktan başka çare
utanmaktan başka hisse
kendinden başka kimse
olmadığını biliyor.
insan, bilinebilecek şeylerin
en güzelini bildiğinde
ne güzel oluyor.
insan, hür başına bir kayıkta
şevk ve gayretle seyrettiğinde
ne güzel gidiyor.
Hayy maşallah o insana,
ânına ve anısına...
nefes kesici insan,
kıtır kıtır nefis kesiyor.
ilk sözün, sesin, üfleyişin
anısına sonsuza akıyor.
var mısın?
yokum.
nesine?
ölümüne.
[Fotoğraf @Bolu, Gölcük.
Külâhım, senenin ilik gibi albümlerinden The Endless River'ın sponsorluğuyla...]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder