Yurt

ufarak bir şiir yazdım bir gün
bir şeye benzemedi.
boyu kısa, kıçı yere yakın idi
korkulurdu böylesinden.
fakat şiirden korkan yoktu
harbisinden...

var mıyım yok muyum?
varınca
yok olur muyum?
en bilemediğim şey,
senelerdir yana yakıla aradığım,
kuytuları, tenhaları, metrukları
fellik fellik taradığım...
sırrım, canım, gönlüm
bir olup aklımı aldılar da
sonunda olan bir şey buldum.
onu bulunca ben kafadan yok oldum.
çok da iyi oldu.
sanırım bu bir şiir oldu.

ayy Hayy
yırtsam cümlenin perdesini
dokunsam harflere gizli gizli
sarılsam manaya mecnun gibi.
Leylâm, Mevlâm, Sultanım
koy beni aşkın içine
ben artık
orada yaşayayım!
ilelebet
aşk yurdunu
mesken tutayım!
amin...