27 Aralık 2010 Pazartesi

Harman


üst, alt, ilk ve son insan.
pek insanca -işte insan.
yazgısı engin iman.
biteyazarken ömür an be an,
an be an zorlaşırken imtihan...
Amok'un teri alında payidar,
Sevilla'nın Figaro'su ihtiyar,
çocukluğun Marcos'u tarumar,
ruhun Julyetta'sı bahtiyar:
vaktidir diye
mecazi mürsel hamuşan.

Aralık, baktırmazken Murano camdan
Ocak girer, Haliç bacadan.
vaay be 2010, kimdin?
nikbin ve bedbin
-diyalektül alemin-
fırtına gibi gelip geçtin,
Şam işi han kapısından.
tufan gibi geçip gittin:
Heybeliada vaporuyla,
harmanili harmonik harmanların
harman zamanından...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Qualia

ölüversen öyle zahmetsiz bebek gibi, çocuk gibi memeden yeni kesilmiş adın okunan yüzünde tamam bir gülümseme boran fırtınan dinmiş  ateşin ...