Şair

Ocak yandı
tencere kaynadı
sene geçti,
devir kapandı

oh eski gitti
yeniye yer açıldı
utandı Knidos Afroditi,
aslan yattığı yerden kalktı
kes traşı! diye haykırdı.
şaşırdım pürtelaş, cozuttum
sütü döktüm, fareyi unuttum
kuyruğumun peşinde ben bir hâl oldum
soluğumun içinde ben bir lâl oldum
döndü kafam bi' dünya,
kalbim çırpınıp uçtu semaya
salmam kırıldı, hoop alabora...

semaya varınca fareyi tuttum
durdum ve kendimi unuttum
nefesim rüzgâr, kalbim deniz,
gözüm Ay,
bahtım güneşte bir saray...
unutunca ben kendimi
öylece mesut buldum
ben kendimi.
bildim hâlimi ve hâlledeni,
hatırladım neşeyi.
insan ancak unutunca kendini
hatırlarmış her şeyi.

hatırlamak neşeymiş meğer
unutuşun kederi bebeğim, bin beter.

dağ başını rüzgâr alınca
şihire durdum, şaire koştum.
Kocadağlar'dan ateşini yuvarlayan
denize varınca çakal gibi pavkıran
ufukta bir lipsozun sırtına yapışıp
şimdiye varasıya kulaç atan...
şair dedim gel ben ol!
ben yokum al sen ol!
hurufa ağzını dayayıp ferahlayan
gâh feryat biriktirip bağrını yırtan
gâh hiçlenip zârı zârı ağlayan
gâh neşeyle kızıl balonlar uçuran
gâh haşyetle tir tir sarsılan
bir hoş bahçe, bir ince derman ol!
şair dedim,
var ya ben seni çok özledim!

şair dedim, seni biraz paralamışlar
ve biraz da hırpalamışlar
belki vurmuş, belki kırmışlar
belki sen de bir ara sapıtmışsın
hakikati söylemek yerine
lafı dolandırmışsın
laf yedi düvel dolanmadan laf olmaz,
Allah'tan lafa uyanmışsın.

şair dedim, sen kimsin?
ben misin, kimliğim misin?
kimlik, kimin konduğu zarfsa şayet
ben mazruf oldu gitti misin?
şair dedim,
sen bana kimlik değilsin
sen bana kimsin
hasından bir bahçe, bir orman
gülizârdan saray,
bülbülden rüzgâr,
Ay'dan deniz bir evsin.
yuvasın şair dedim,
yuvamsın, direğimsin!

şair dedim,
seni çok sevdim
çünkü karşılığını,
karşılıklı aşkla ödedim.

[gül, bülbül ve elbette aşk, boşuna klişespor değil külâhım.
klişede hayat var. tekrarda yaşam var. zikirde nur var.
vesselam batman batman hakikatli kavramlar.
düştükleri yerden kaldıralım.
temizleyelim, paklayalım, nurlandıralım.
anlayalım: yaşam hissedilmez yaşanmadan.
gecede bülbül dinlenmeden, seherde gül koklanmadan
yasemini, fulü ve floryayı unutmadan,
aşk tarafından evrilip çevrilip yoğrulmadan,
yorulmadan, bunalmadan, sıkılmadan
rahatlamadan, gülmeden, ağlamadan
yaşam, yaşanmaz yaşanmadan.
külâhım o bakımdan, şiir olsun 11 ocak.
duayla dolsun ömre ait kap kacak.
elhamdülillah öpücük kucak kucak.]

[Fotoğraf @Sicilya, Agrigento]